İki kişi evlilikte bir olsa da aslında ikisinin de ayrı bir birey olduğunu unutmamaları gerekir. Bağımlılık her konuda olduğu gibi evliliklerin de en büyük sorunudur. Halil Cibran’ın evlilik şiiri bu konuları net bir dille anlattığı son derece güzel bir şiirdir.
Halil Cibran Kimdir?
Halil Cibran 6 Ocak 1883 yılında Lübnan’da doğmuştur. Batı dünyası Onu Kahlil Gibran adıyla tanımaktadır. Küçük yaşlarda İngilizce, Arapça ve Fransızca dillerini öğrenmiştir. On bir yaşında annesiyle birlikte Amerika’ya taşınmıştır. Halil Cibran 1896 yılında Beyrut’a dönmüştür. Maruni Kilisesine bağlı olan Me’hadul-Hikme Okuluna gitmiştir, bu okulda müzik, din tarihi, tıp ve uluslararası hukuk okumuştur. 1901 ile 1903 yılları arasında Paris’ e gitmiştir. Burada resim eğitimi görmüştür. 1910 yılında New York’a yerleşmiştir.
Halil Cibran bütün eserlerinde kutsal kitapları andıran bir dil kullanmıştır. Eserlerinde hangi konuda bahsederse etsin en sonunda geldiği nokta sevgidir. Sevgi konusunu çok fazla işlemiştir. Tabiat sevgisi, sanat sevgisi, doğa ve vatan sevgisi işlediği temel konulardandır. En çok üstünde durduğu konu ise Tanrı ile buluşma noktası olan evrensel sevgidir.
Halil Cibran’ın sağlığı 1928 yılından sonra kötüye gitmeye başlamıştır. Yazar ilerlemiş siroz ve tüberkülozdan 10 Nisan 1931 tarihinde vefat etmiştir.
Yeryüzüne birlikte geldiniz ve sonsuza dek birlikte yaşayacaksınız, Ölümün ak kanatları günlerinizi dağıtana dek birlikte olacaksınız, Tanrı’nın suskun anıları katına eriştiğinizde bile birlikte olacaksınız, Ancak bırakın bunca beraberliğin arasında biraz boşluk olsun, Ve Tanrısal alemin rüzgarları esip dolanabilsin aranızda, Birbirinizi sevin, ama sevginin üzerine bağlayıcı anlaşmalar koymayın, Bırakın yüreklerinizin sahilleri arasında gelgit çalkalanan bir deniz olsun Sevgi Birbirinizin kadehini doldurun ama aynı kadehe eğilip içmeyin, Ekmeğinizi bölüşün, ama aynı lokmayı dişlemeyin, Şarkı söyleyin, dans edin, eğlenin birlikte, ama birbirinizin yalnız olmasına izin verin, Nasıl lavtadan dağılan müzik aynıysa, nağmeleri çıkaran teller ayrı olsa da, Gönlünüzü verin ama saklamak adına değil, Çünkü ancak Hayat’ın elleridir yüreklerinizi himayesine alacak olan, Yan yana olun, ama fazla sokulmadan, Çünkü tapınağı taşıyan sütunlar da ayrıdır, Çünkü bir selvi ile bir meşe, yetişmez birbirinin gölgesinde… Halil Cibran, Ermiş kitabından
