Bir varmış bir yokmuş…
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal pireler berber iken; yemyeşil, büyülü bir orman varmış. Bu ormanın hemen dışında ise uçsuz bucaksız, kavurucu bir çöl uzanırmış. Ormandaki tüm hayvanlar bu çölden çok korkarlarmış. Hiçbiri ormandan ayrılıp çöle gitmeye cesaret edemezmiş.
Ormanda herkes barış içinde, mutlu yaşarmış. Yalnız bir tilki hariç.
Bu tilki sürekli diğer hayvanlara zarar verir, kimseye saygı göstermezmiş. Hayvanlar ona rastlamamak için yollarını değiştirir, tilkiden tıpkı çölden korktukları kadar korkarlarmış. Tilki aslında çok yalnızmış ama yaramazlık yapmaktan bir türlü vazgeçmiyormuş.
Bir gün tilki ormanda dolaşırken ağaçlara zarar vermeye başlamış. Bu ağaçların koruyucusu olan sihirli ağaç, tilkinin yaptıklarını biliyormuş; ancak tilkinin kendi hatasını kendisinin anlamasını bekliyormuş. Periler de sihirli ağaçla aynı fikirdeymiş ve bugüne kadar tilkiye hiç karışmamışlar.
Resimler canva yapay zeka ile oluşturuldu.
Fakat tilkinin yaramazlıkları gittikçe büyümüş. Artık ne yalnızlık ne pişmanlık onun umurundaymış. Bunun üzerine sihirli ağaç, perilerle konuşup tilkiye ders verme zamanının geldiğine karar vermiş.
Bir gün tilki ormanın kenarında dolaşırken bir ses duymuş. Döndüğünde gövdesi gökkuşağı renklerinde, dalları ışıl ışıl parlayan büyülü bir ağaç görmüş. Merakla ağaca yaklaşmış. Tam o anda, sihirli ağaç onu içine çekmiş ve tilki kendini bir anda kavurucu çölün ortasında bulmuş.
Tilki çölden çok korkarmış. Şimdi bu uçsuz bucaksız sıcaklıkta yapayalnız kalmış. Ne yiyecek ne su varmış. Saatlerce yürümüş; fırtına, kum ve güneş onu iyice bitkin düşürmüş. Tam umudunu kaybetmişken uzakta başka bir ağaç görmüş. Bu ağaç sihirli ağaca çok benziyormuş.
“Belki beni eve geri götürür…” diye düşünmüş tilki.
Artık yaptıklarından çok pişmanmış. Yemyeşil bir ormanda dost edinebilecekken herkese zarar vererek ne kadar büyük bir hata yaptığını anlamış. Hayvanlardan özür dilemeye karar vermiş ama susuzluktan neredeyse yürüyemeyecek hâle gelmiş.
Son adımlarını atarken yere yığılmış. O sırada üç çöl faresi onu görüp ağacın yanına taşımışlar. Tilkiye su verip kendine gelmesini sağlamışlar. Gözlerini açınca tilki yalvarmış:
“Ne olur beni ormana geri götürün. Çok pişmanım. Herkesten özür dileyeceğim. Bir daha kimseye zarar vermeyeceğim.”
Tilkinin gerçekten pişman olduğunu anlayan sihirli ağaç onu yeniden ormana götürmüş. Tilki bütün hayvanları toplamış, hepsinden ve ağaçlardan özür dilemiş. Hayvanlar önce tereddüt etmiş ama tilkinin samimi olduğunu görünce onu affetmişler.
O günden sonra tilki hatalarını asla unutmamış. Hayvanlarla dost olmuş, ağaçlara iyi bakmış. Ormanda yeniden huzur hâkim olmuş.
Tilki artık yalnız değilmiş; orman da yeniden mutlulukla dolmuş.
Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…
Resimler canva yapay zeka ile oluştutuldu. Masalın kurgusu ve metni bana aittir. Yazdığım ilk hikayeyi sizinle paylaşıyorum. Keyifli okumalar.
